Ísland, Iceland

Frelsarinn.
(prófessor Sigmund Freud dr. scient.)
Eftir Jóhannes Birkiland

Í fordóma myrkur, Í fávisku lægð,
kom Freud með ljósið og daginn.
Sjá, alþjóðum veitti af sinni gnægð.
Og öllum hann bjó í haginn. -
Ég syng honum sólskinsbraginn!

Fyr heimskan og skinhelgin hræsninni varð,
sem hjálpræði, á kostnað hins unga ;
svo margt var þá höggvið í manndóminn skarð,
að metið fær engin tunga. -
Freud aflétti okinu þunga.

Hann opnaði sannleikans æðri heim,
sem auðvald og kirkja nam loka ;
sjá, allt varð að lúta eldinum þeim,
og undan varð hisprið að þoka,
sjálf kúgunin kæfð, sem í poka.

Að fegurð og holdfýsn ei forsmán er,
ef fá hennar ALLIR að njóta -
Það sannaði Freud, eins og sýna ber,
að sólgeislar myrkrið brjóta,
og hjörtu öll fullnæging hljóta.

Öll skáld hafa kveðið kærleikans óð,
um kyngi, sem ástin veitir. -
Þau helga Amor sín ljúfustu ljóð,
öll listin hann dásemdum skreytir,
því vetri í vor hann breytir!

Sjálf ástin verður ei alla tíð,
sem eltiskinn gárunganna,
því karlinn og unga konan blíð,
dýpst komast í unaðinn sanna -.
Það takmarkið sælla svanna!

Ó, nái, Freud, ljós þitt um löndin öll,
og líka um Íslands bygðir,
svo náttstaðin hverfi nornatröll,
með náfúlar rógsins lygðir,
þær vélanna viðurstygðir!